Een pleegmoeder over het contact met de ouders

Pleegmoeder Margriet blikt terug: “Onze pleegzoon is in ons gezin gekomen toen hij 1,5 jaar oud was. Hij was heel tenger en timide. De kennismaking met de ouders verliep in het begin heel moeizaam. Logisch, niemand wil zijn/haar kind kwijt en helemaal niet aan vreemde mensen. Ik herinner me nog heel goed wat er gebeurde. Vader was heel boos en riep steeds dat wij zijn kind afpakten. Hij kwam zelfs dreigend voor me staan met een blik vol woede. Waarop ik heel rustig heb gezegd dat ik zijn kind niet van hem af wilde pakken. Jeugdzorg had ons gevraagd om zijn jongetje tijdelijk op te vangen. Ik vertelde hem dat wij voor zijn zoon wilden zorgen zolang als dat nodig was, met alle liefde van de wereld! Vader stond nog steeds pal voor me, maar ik zag zijn blik veranderen: een blik van ontroering. Woorden waren niet meer nodig.

"Het mooie van pleegzorg, nog meer lieve familieleden erbij!”

We zijn nu ruim 7 jaar verder en onze pleegzoon heeft al 5 jaar geen contact meer met zijn vader. Gelukkig heeft hij een hele lieve moeder, waar hij trots op kan zijn! Ze hoort helemaal bij ons gezin. Ze durft zelfs te appen: ‘mag ik vanavond mee-eten, ik heb een vergadering in de buurt.’ Dat vinden wij het mooie van pleegzorg. Je gezin wordt niet alleen uitgebreid met een pleegzoon, je krijgt er nog meer familieleden bij!”